ნესტან-ნენე კვინიკაძე “38, 44″თამაში
საკუთარი ქვეყნის ლიტერატურის მიმართ განსაკუთრებული მგრძნობელობა გასაკვირი არ არის. ჰოდა, მეც მჭირს. კითხვის დასაწყისში, ვიფიქრე რომ რაღაც ახალი და საინტერესო გაჩნდა ქართულ ლიტერატურაში. სტომატოლოგიის სტუდენტი, რომელიც ფულის საშოვნელად მკვდრებს
მაკიაჟს უკეთებს და შიშის დასაძლევად, ამ მკვდრების ისტორიებს იგონებს. იგონებს ვინ იყვნენ, რისი სჯეროდათ და როგორ ცხოვრობდნენ ისინი. კინომცოდნეობის ფაკულტეტის სტუდენტი ბიჭი, რომელიც “დისიდენტობანას ” თამაშობს და ამ თამაშში ეს სტომატოლოგიც ხვდება. მოკლედ, წყვილი მაია და ლექსო უკვე არის.
დაწვრილებით…დუმილის ჩრდილი…
როცა ბლოგს ვაკეთებდი, გადავწყვიტე, ეს ყველაფერი საკუთარი თავისთვის დამემსგავსებინა. მოკლედ, წარმოვიდგინე, რას ვაკეთებ ყველაზე დიდი სიამოვნებით, რაზე ველაპარაკები საკუთარ თავს, რაზე ვფიქრობ, რა მაწუხებს…
მოუყევით შვილებს ზღაპრები
დღეს პირველი დეკემბერია… ზუსტად ერთი თვე ახალ წლამდე. მაინც მგონია, რომ ახალი წელი ბავშვების დღესასწაულია. მათი, ვისაც სჯერა რომ ყველა ოცნება ახდება და ყველა ზღაპარი გაცოცხლდება, რომელიც უყვარს.
