“მკვდრის მზე” – ერთი მოთხრობა “აღმოსავლური ნოველებიდან”
რამდენიმე დღის წინ ჩამივარდა ხელში ეს პაწაწინა მოთხრობა. მარგარეტ იურსენარს არ ვიცნობდი, მაგრამ ბოლო პერიოდში მოკლე მოთხრობებით საკმაოდ დაინტერესებული ვარ და რაც ხელში მომხვდება ყველაფერს ვკითხულობ.
დედის სიყვარული მოცემულობაა ადამიანისათვის, მაგრამ დედაც არის და დედაც. მართლაც, სამყაროს მრავალფეროვნება იქამდე მიდის, რომ არსებობენ დედები, რომლებსაც ქვის ლოდებით ამოქოლილებს მხოლოდ რძემდინარი მკერდი უჩანთ, რითაც შვილებს კვებავენ და თვალები, რომ დაინახონ როგორ შეერგო ახალშობილს მათი რძე და არსებობენ დედები, რომლებიც ლუკმა-პურის გამო შეუძლიათ საკუთარ შვილებს თვალები დასთხარონ და მათი დათხრილი თვალებით მანიპულირებენ ორი გროშისთვის. ამ ნოველამ აზდაკის მონოლოგი გამახსენა…
დაწვრილებით…