საკუთარი ქვეყნის ლიტერატურის მიმართ განსაკუთრებული მგრძნობელობა გასაკვირი არ არის. ჰოდა, მეც მჭირს. კითხვის დასაწყისში, ვიფიქრე რომ რაღაც ახალი და საინტერესო გაჩნდა ქართულ ლიტერატურაში. სტომატოლოგიის სტუდენტი, რომელიც ფულის საშოვნელად მკვდრებს
მაკიაჟს უკეთებს და შიშის დასაძლევად, ამ მკვდრების ისტორიებს იგონებს. იგონებს ვინ იყვნენ, რისი სჯეროდათ და როგორ ცხოვრობდნენ ისინი. კინომცოდნეობის ფაკულტეტის სტუდენტი ბიჭი, რომელიც “დისიდენტობანას ” თამაშობს და ამ თამაშში ეს სტომატოლოგიც ხვდება. მოკლედ, წყვილი მაია და ლექსო უკვე არის.
დაწვრილებით…