ჰეფი ენდები ლიტერატურაში

წიგნების მოზღვავების ხერხები

ოჯახური პორტრეტი

მგონი უკვე მითქვამს, მე ბებიას გაზრდილი ვარ ნახევრად. ყველაზე

ნესტან-ნენე კვინიკაძე “38, 44″თამაში

საკუთარი ქვეყნის ლიტერატურის მიმართ განსაკუთრებული მგრძნობელობა გასაკვირი არ არის. ჰოდა, მეც მჭირს. კითხვის დასაწყისში, ვიფიქრე რომ რაღაც ახალი და საინტერესო გაჩნდა ქართულ ლიტერატურაში. სტომატოლოგიის სტუდენტი, რომელიც ფულის საშოვნელად მკვდრებს

მაკიაჟს უკეთებს და შიშის დასაძლევად, ამ მკვდრების ისტორიებს იგონებს. იგონებს ვინ იყვნენ, რისი სჯეროდათ და როგორ ცხოვრობდნენ ისინი. კინომცოდნეობის ფაკულტეტის სტუდენტი ბიჭი, რომელიც “დისიდენტობანას ” თამაშობს და ამ თამაშში ეს სტომატოლოგიც ხვდება. მოკლედ, წყვილი მაია და ლექსო უკვე არის.

კერუაკის გზაზე თავისუფლების კვალდაკვალ

დილის ცხრა საათზე ჯეკ კერუაკი რომ გაგახსენდება ალბათ რაღაცას ნიშნავს. ოდესმე თუკი ახალგაზრდა ყოფილხარ, აუცილებლად გიოცნებია მეგობრებთან ერთად დაგექოქა მანქანა და გადგომოდი გზას. ჰოდა აი ასე, კერუაკის გზაზეც, სალ პარადაისი და დინ მორიარტი რწყილისა და ჭიანჭველას მსგავსად გაუდგნენ გზას და დიდი თავგადასავლებიც დაიწყო.